چون عمر اغیار رو را یار یافت ** جان او را طالب اسرار یافت‌‌

Ömer, o yabancı çehreli zatı tam dost buldu, canının Tanrı sırlarını dilediğini anladı.

شیخ کامل بود و طالب مشتهی ** مرد چابک بود و مرکب درگهی‌‌

Şeyh, kâmildi, talibin de tam bir isteği vardı. Yolcu çevikti, at da kapıdaydı.

دید آن مرشد که او ارشاد داشت ** تخم پاک اندر زمین پاک کاشت‌‌ 1445

O mürşid, onun irşad edilmeye kabiliyeti olduğunu gördü; tertemiz tohumu, temiz yere ekti.

سؤال کردن رسول روم از عمر

Rum Kayseri elçisinin Emîrülmü’minin Ömer’den suali

مرد گفتش کای امیر المؤمنین ** جان ز بالا چون در آمد در زمین‌‌

Elçi “ya Emirülmü’minin! Can yücelerden yere nasıl indi?

مرغ بی‌‌اندازه چون شد در قفص ** گفت حق بر جان فسون خواند و قصص‌‌

Hiçbir şeyle mukayyet olmayan can kuşu nasıl kafese girdi?” diye sordu. Ömer dedi ki: “Hak, ona afsunlar okudu, hikâyeler söyledi.

بر عدمها کان ندارد چشم و گوش ** چون فسون خواند همی‌‌آید به جوش‌‌

Tanrı; gözü kulağı olmayan yokluklara afsun okuyunca onlar, coşmaya başlarlar; varlık âlemine konarlar.

از فسون او عدمها زود زود ** خوش معلق می‌‌زند سوی وجود

Yok olanlar, onun afsuniyle varlık diyarına takla atarak ve derhal gelirler.

باز بر موجود افسونی چو خواند ** زو دو اسبه در عدم موجود راند 1450

Sonra var olana yine bir afsun okuyunca onu yokluğa derhal ve iki çifte atla sürer.

گفت در گوش گل و خندانش کرد ** گفت با سنگ و عقیق کانش کرد

Gülün kulağına bir şey söyledi, güldürdü. Taşın kulağına bir şey söyledi, akik ve maden haline getirdi.

گفت با جسم آیتی تا جان شد او ** گفت با خورشید تا رخشان شد او

Cisme bir ayet okudu, can oldu. Güneşe bir şey söyledi, parladı.