خلق حق افعال ما را موجد است ** فعل ما آثار خلق ایزد است‌‌

Tanrı’nın yaratması, bizim yaptığımız işleri meydana getirmektedir. Bizim işlerimiz, Tanrı işinin eserleridir.

ناطقی یا حرف بیند یا غرض ** کی شود یک دم محیط دو عرض‌‌

Söz söyleyen kimse, ya harfleri görür yahut manayı. Bir anda her ikisini birden nasıl görebilir?

گر به معنی رفت شد غافل ز حرف ** پیش و پس یک دم نبیند هیچ طرف‌‌

İnsan, konuşurken manayı düşünür, onu kastederse harflerden gafildir. Hiçbir göz, bir anda hem önünü, hem ardını göremez.

آن زمان که پیش بینی آن زمان ** تو پس خود کی ببینی این بدان‌‌ 1485

Şunu iyice bil! Önünü gördüğün zaman ardını nasıl görebilirsin?

چون محیط حرف و معنی نیست جان ** چون بود جان خالق این هر دوان‌‌

Mademki can, harfi ve manayı bir anda ihata edemez, nasıl olur da hem işi yapar, hem o iş yapma kudretini yaratır?

حق محیط جمله آمد ای پسر ** وا ندارد کارش از کار دگر

Ey oğul! Tanrı, her şeye muhittir. Bir işi yapması, o anda diğer bir işi yapmasına mâni olamaz.

گفت شیطان که بما أغویتنی ** کرد فعل خود نهان دیو دنی‌‌

Şeytan, “Bima ağveytenî ” dedi; o alçak ifrit, kendi fi’lini gizledi.

گفت آدم که ظلمنا نفسنا ** او ز فعل حق نبد غافل چو ما

Âdem ise “Zalemna enfüsena” dedi; bizim gibi Hakk’ın fiilinden gafil değildi;

در گنه او از ادب پنهانش کرد ** ز آن گنه بر خود زدن او بر بخورد 1490

Günah ettiği halde edebe riayet ederek Tanrı’ya isnat etmedi. Tanrı’nın halk ettiğini gizledi. O suçu kendine atfettiğinden ihsana nail oldu.

بعد توبه گفتش ای آدم نه من ** آفریدم در تو آن جرم و محن‌‌

Âdem, tövbe ettikten sonra Tanrı, “Ey Âdem! O suçu, o mihnetleri, sen de ben yaratmadım mı?”