شکر یزدان طوق هر گردن بود ** نه جدال و رو ترش کردن بود

شکر یزدان طوق هر گردن بود ** نه جدال و رو ترش کردن بود 1525

گر ترش رو بودن آمد شکر و بس ** پس چو سرکه شکر گویی نیست کس‌‌

سرکه را گر راه باید در جگر ** گو بشو سرکنگبین او از شکر

معنی اندر شعر جز با خبط نیست ** چون قلاسنگ است اندر ضبط نیست‌‌

در معنی آن که من أراد أن یجلس مع الله فلیجلس مع أهل التصوف‌‌

آن رسول از خود بشد زین یک دو جام ** نه رسالت یاد ماندش نه پیام‌‌

واله اندر قدرت الله شد ** آن رسول اینجا رسید و شاه شد 1530

سیل چون آمد به دریا بحر گشت ** دانه چون آمد به مزرع گشت کشت‌‌

چون تعلق یافت نان با بو البشر ** نان مرده زنده گشت و با خبر

موم و هیزم چون فدای نار شد ** ذات ظلمانی او انوار شد

سنگ سرمه چون که شد در دیده‌‌گان ** گشت بینایی شد آن جا دیدبان‌‌