چون که بازرگان سفر را ساز کرد ** سوی هندستان شدن آغاز کرد

Tacir, Hindistan’a gitmek üzere yol hazırlığına başladı.

هر غلام و هر کنیزک را ز جود ** گفت بهر تو چه آرم گوی زود

Kerem ve ihsan dolayısıyla, kölelerinin, cariyeciklerinin her birine “Çabuk söyle, sana Hindistan’dan ne getireyim?” dedi.

هر یکی از وی مرادی خواست کرد ** جمله را وعده بداد آن نیک مرد 1550

Her birisi ondan bir şey diledi. O iyi adam hepsine, istediklerini getireceğini vadetti.

گفت طوطی را چه خواهی ارمغان ** کارمت از خطه‌‌ی هندوستان‌‌

Duduya da “Sen ne armağan istersin, sana Hindistan elinden ne getireyim?” dedi.

گفتش آن طوطی که آن جا طوطیان ** چون ببینی کن ز حال من بیان‌‌

Dudu dedi ki: “Oradaki duduları görünce benim halimi anlat.

کان فلان طوطی که مشتاق شماست ** از قضای آسمان در حبس ماست‌‌

De ki: Sizin müştakınız olan filan dudu, Tanrı’nın takdiriyle bizim mahpusumuzdur.

بر شما کرد او سلام و داد خواست ** وز شما چاره و ره ارشاد خواست‌‌

Size selâm söyledi, yardım istedi; sizden bir çare, bir kurtuluş yolu diledi.

گفت می‌‌شاید که من در اشتیاق ** جان دهم اینجا بمیرم در فراق‌‌ 1555

Dedi ki: Reva mıdır ben iştiyakınızla gurbet elde can vereyim.

این روا باشد که من در بند سخت ** گه شما بر سبزه گاهی بر درخت‌‌

Sıkı bir hapis içinde olayım da siz gâh yeşilliklerde, gâh ağaçlarda zevk ve sefa edesiniz.

این چنین باشد وفای دوستان ** من در این حبس و شما در بوستان‌‌

Dostların vefası böyle mi olur? Ben şu hapis içindeyim, siz gül bahçelerinde.