یاد آرید ای مهان زین مرغ زار ** یک صبوحی در میان مرغزار

یاد یاران یار را میمون بود ** خاصه کان لیلی و این مجنون بود

ای حریفان بت موزون خود ** من قدحها می‌‌خورم پر خون خود 1560

یک قدح می نوش کن بر یاد من ** گر همی‌‌خواهی که بدهی داد من‌‌

یا به یاد این فتاده‌‌ی خاک بیز ** چون که خوردی جرعه ای بر خاک ریز

ای عجب آن عهد و آن سوگند کو ** وعده‌‌های آن لب چون قند کو

گر فراق بنده از بد بندهگی است ** چون تو با بدبندگی پس فرق چیس

ای بدی که تو کنی در خشم و جنگ ** با طرب تر از سماع و بانگ چنگ‌‌ 1565

ای جفای تو ز دولت خوبتر ** و انتقام تو ز جان محبوبتر

نار تو این است نورت چون بود ** ماتم این تا خود که سورت چون بود