تا که نبض از نام کی گردد جهان ** او بود مقصود جانش در جهان‌‌ا ن‌‌

دوستان شهر او را بر شمرد ** بعد از آن شهری دگر را نام برد

گفت چون بیرون شدی از شهر خویش ** در کدامین شهر بوده ستی تو بیش‌‌

نام شهری گفت وز آن هم در گذشت ** رنگ روی و نبض او دیگر نگشت‌‌

خواجگان و شهرها را یک به یک ** باز گفت از جای و از نان و نمک‌‌ 165

شهر شهر و خانه خانه قصه کرد ** نی رگش جنبید و نی رخ گشت زرد

نبض او بر حال خود بد بی‌‌گزند ** تا بپرسید از سمرقند چو قند

نبض جست و روی سرخ و زرد شد ** کز سمرقندی زرگر فرد شد

چون ز رنجور آن حکیم این راز یافت ** اصل آن درد و بلا را باز یافت‌‌

گفت کوی او کدام است در گذر ** او سر پل گفت و کوی غاتفر 170