صاحب ده پادشاه جسمهاست ** صاحب دل شاه دلهای شماست‌‌

Şehir ve köye sahip olan, cisimlerin padişahıdır. Gönül sahibi ise gönüllerinizin sultanıdır.

فرع دید آمد عمل بی‌‌هیچ شک ** پس نباشد مردم الا مردمک‌‌

Hiç şüphe yok ki işler, görüşlerin fer’idir. Şu halde insan, ancak göz bebeğinden ibarettir.

من تمام این نیارم گفت از آن ** منع می‌‌آید ز صاحب مرکزان‌‌ 1680

Ben bunu, tamamı ile söyleyemiyorum, çünkü merkez sahipleri (Peygamberler) men ediyorlar.

چون فراموشی خلق و یادشان ** با وی است و او رسد فریادشان‌‌

Mademki halkı unutması ve hatırlaması onun elindedir, imdatlarına da o, erişir.

صد هزاران نیک و بد را آن بهی ** می‌‌کند هر شب ز دلهاشان تهی‌‌

O güzel huylarla huylanmış olan zat, her gece gönüllerden yüz binlerce iyi ve kötü hâtırayı giderir;

روز دلها را از آن پر می‌‌کند ** آن صدفها را پر از در می‌‌کند

Gündüzün gönülleri, yine o hâtıralarla doldurmakta; o sedefleri, incilerle dopdolu bir hale getirmektedir.

آن همه اندیشه‌‌ی پیشانها ** می‌‌شناسند از هدایت جانها

Evvelki düşüncelerin hepsi, Tanrı’nın hidayetiyle sahiplerini tanırlar.

پیشه و فرهنگ تو آید به تو ** تا در اسباب بگشاید به تو 1685

Uyanınca, sanat ve hünerin, sebepler kapısını açmak üzere yine sana gelir.

پیشه زرگر به آهنگر نشد ** خوی این خوش خو به آن منکر نشد

Kuyumcunun hüneri demirciye gitmez, bu güzel huylunun huyu, öteki kötüye mal olmaz.

پیشه‌‌ها و خلقها همچون جهیز ** سوی خصم آیند روز رستخیز

Hünerler ve huylar, kıyamet günü, çeyiz gibi sahibine döner.