من تمام این نیارم گفت از آن ** منع می‌‌آید ز صاحب مرکزان‌‌

من تمام این نیارم گفت از آن ** منع می‌‌آید ز صاحب مرکزان‌‌ 1680

Ben bunu, tamamı ile söyleyemiyorum, çünkü merkez sahipleri (Peygamberler) men ediyorlar.

چون فراموشی خلق و یادشان ** با وی است و او رسد فریادشان‌‌

Mademki halkı unutması ve hatırlaması onun elindedir, imdatlarına da o, erişir.

صد هزاران نیک و بد را آن بهی ** می‌‌کند هر شب ز دلهاشان تهی‌‌

O güzel huylarla huylanmış olan zat, her gece gönüllerden yüz binlerce iyi ve kötü hâtırayı giderir;

روز دلها را از آن پر می‌‌کند ** آن صدفها را پر از در می‌‌کند

Gündüzün gönülleri, yine o hâtıralarla doldurmakta; o sedefleri, incilerle dopdolu bir hale getirmektedir.

آن همه اندیشه‌‌ی پیشانها ** می‌‌شناسند از هدایت جانها

Evvelki düşüncelerin hepsi, Tanrı’nın hidayetiyle sahiplerini tanırlar.

پیشه و فرهنگ تو آید به تو ** تا در اسباب بگشاید به تو 1685

Uyanınca, sanat ve hünerin, sebepler kapısını açmak üzere yine sana gelir.

پیشه زرگر به آهنگر نشد ** خوی این خوش خو به آن منکر نشد

Kuyumcunun hüneri demirciye gitmez, bu güzel huylunun huyu, öteki kötüye mal olmaz.

پیشه‌‌ها و خلقها همچون جهیز ** سوی خصم آیند روز رستخیز

Hünerler ve huylar, kıyamet günü, çeyiz gibi sahibine döner.

پیشه‌‌ها و خلقها از بعد خواب ** واپس آید هم به خصم خود شتاب‌‌

Sanatlar ve tabiatlar, sabah uyandıktan sonra, koşa koşa onun yanına gelirler. (T.M. 1686)

پیشه‌‌ها و اندیشه‌‌ها در وقت صبح ** هم بدانجا شد که بود آن حسن و قبح‌‌

Güzel olsun, çirkin olsun... Bütün huylar ve hünerler, sabah çağında sahiplerine gelir;