گفت ای طوطی خوب خوش حنین ** این چه بودت این چرا گشتی چنین‌‌

ای دریغا مرغ خوش آواز من ** ای دریغا هم دم و هم راز من‌‌ 1695

ای دریغا مرغ خوش الحان من ** راح روح و روضه و ریحان من‌‌

گر سلیمان را چنین مرغی بدی ** کی خود او مشغول آن مرغان شدی‌‌

ای دریغا مرغ کارزان یافتم ** زود روی از روی او بر تافتم‌‌

ای زبان تو بس زیانی بر وری ** چون تویی گویا چه گویم من ترا

ای زبان هم آتش و هم خرمنی ** چند این آتش در این خرمن زنی‌‌ 1700

در نهان جان از تو افغان می‌‌کند ** گر چه هر چه گویی‌‌اش آن می‌‌کند

ای زبان هم گنج بی‌‌پایان تویی ** ای زبان هم رنج بی‌‌درمان تویی‌‌

هم صفیر و خدعه‌‌ی مرغان تویی ** هم انیس وحشت هجران تویی‌‌