جمله عالم ز آن غیور آمد که حق ** برد در غیرت بر این عالم سبق‌‌

او چو جان است و جهان چون کالبد ** کالبد از جان پذیرد نیک و بد

هر که محراب نمازش گشت عین ** سوی ایمان رفتنش می‌‌دان تو شین‌‌ 1765

هر که شد مر شاه را او جامه‌‌دار ** هست خسران بهر شاهش اتجار

هر که با سلطان شود او همنشین ** بر درش بودن بود حیف و غبین‌‌

دست‌‌بوسش چون رسید از پادشاه ** گر گزیند بوس پا باشد گناه‌‌

گر چه سر بر پا نهادن خدمت است ** پیش آن خدمت خطا و زلت است‌‌

شاه را غیرت بود بر هر که او ** بو گزیند بعد از آن که دید رو 1770

غیرت حق بر مثل گندم بود ** کاه خرمن غیرت مردم بود

اصل غیرتها بدانید از اله ** آن خلقان فرع حق بی‌‌اشتباه‌‌