هر که محراب نمازش گشت عین ** سوی ایمان رفتنش می‌‌دان تو شین‌‌

هر که محراب نمازش گشت عین ** سوی ایمان رفتنش می‌‌دان تو شین‌‌ 1765

Kimin namazında mihrap ve kıblesi Ayn (Tanrı’nın zatı, cemali) olursa onun tekrar iman tarafına gitmesini ayıp ve kusur bil.

هر که شد مر شاه را او جامه‌‌دار ** هست خسران بهر شاهش اتجار

Padişaha esvapçıbaşı olan kişinin, padişah hesabına ticarete girişmesi ziyankârlıktan ibarettir.

هر که با سلطان شود او همنشین ** بر درش بودن بود حیف و غبین‌‌

Padişahla birlikte oturan kimsenin padişah kapısında oturması yazıktır, aldanmaktır.

دست‌‌بوسش چون رسید از پادشاه ** گر گزیند بوس پا باشد گناه‌‌

Bir kimseye padişaha elini öpmek fırsatı düşer de o, ayağını öperse bu, suçtur.

گر چه سر بر پا نهادن خدمت است ** پیش آن خدمت خطا و زلت است‌‌

Her ne kadar ayağa baş koymak da bir yakınlıktır, fakat el öpme yakınlığına nispetle hatadır, düşkünlüktür.

شاه را غیرت بود بر هر که او ** بو گزیند بعد از آن که دید رو 1770

Padişah, birisi yüzünü gördükten sonra başkasına meylederse kıskanır.

غیرت حق بر مثل گندم بود ** کاه خرمن غیرت مردم بود

Tanrı’nın gayreti buğdaya benzer, harmandaki saman da insanların kıskançlığıdır.

اصل غیرتها بدانید از اله ** آن خلقان فرع حق بی‌‌اشتباه‌‌

Kıskançlıkların aslını haktan bilin. Halkın kıskançlıkları, şüphe yok ki Tanrı kıskançlığının fer’idir.

شرح این بگذارم و گیرم گله ** از جفای آن نگار ده دله‌‌

Bunu anlatmayı bırakayım da o, on gönüllü hercai sevgilinin cefasından şikâyet edeyim.

نالم ایرا ناله‌‌ها خوش آیدش ** از دو عالم ناله و غم بایدش‌‌

Feryat edeyim, çünkü feryat ve figanlar, hoşuna gidiyor. İki âlemden de ona ancak feryat ve figan lâzım.