جسم جسمانه تواند دیدنت ** در خیال آرد غم و خندیدنت‌‌

جسم جسمانه تواند دیدنت ** در خیال آرد غم و خندیدنت‌‌ 1790

Ten gözü, seni görebilir mi; senin gamlanman, neşelenip gülmen hayale gelir mi?

دل که او بسته‌‌ی غم و خندیدن است ** تو مگو کاو لایق آن دیدن است‌‌

Gama, neşeye merbut olan gönle, onu görmeye lâyıktır, deme!

آن که او بسته‌‌ی غم و خنده بود ** او بدین دو عاریت زنده بود

Keder ve neşeye bağlanmış olan; bu iki ariyet vasıfla yaşar.

باغ سبز عشق کاو بی‌‌منتهاست ** جز غم و شادی در او بس میوه‌‌هاست‌‌

Hâlbuki yemyeşil aşk bağının sonu, ucu, bucağı yoktur. Orada gamdan ve neşeden başka ne meyveler var!

عاشقی زین هر دو حالت برتر است ** بی‌‌بهار و بی‌‌خزان سبز و تر است‌‌

Âşıklık bu iki halden daha yüksektir; baharsız, hazansız terütazedir.

ده زکات روی خوب ای خوب رو ** شرح جان شرحه شرحه باز گو 1795

Ey güzel yüzlü! Güzel yüzünün zekâtını ver; yine pare pare olan canı şerh et, onu anlat (dedim!).

کز کرشم غمزه‌‌ی غمازه‌‌ای ** بر دلم بنهاد داغی تازه‌‌ای‌‌

Fettan gözünün ucuyla ve nazla bir baktı da gönlüme yeni bir dağ vurdu.

من حلالش کردم از خونم بریخت ** من همی‌‌گفتم حلال او می‌‌گریخت‌‌

Kanımı bile dökse ona helal ettim. Helâl sözünü söyledikçe o, kaçmaktaydı.

چون گریزانی ز ناله‌‌ی خاکیان ** غم چه ریزی بر دل غمناکیان‌‌

Mademki topraktakilerin feryadından kaçmaktasın. Kederlilerin yüreğine niye gam saçarsın?

ای که هر صبحی که از مشرق بتافت ** همچو چشمه‌‌ی مشرقت در جوش یافت‌‌

Her sabah; doğudan parlayınca seni, doğu pınarı (güneş) gibi coşmak ta, zuhur etmekte buldu.