کز کرشم غمزه‌‌ی غمازه‌‌ای ** بر دلم بنهاد داغی تازه‌‌ای‌‌

Fettan gözünün ucuyla ve nazla bir baktı da gönlüme yeni bir dağ vurdu.

من حلالش کردم از خونم بریخت ** من همی‌‌گفتم حلال او می‌‌گریخت‌‌

Kanımı bile dökse ona helal ettim. Helâl sözünü söyledikçe o, kaçmaktaydı.

چون گریزانی ز ناله‌‌ی خاکیان ** غم چه ریزی بر دل غمناکیان‌‌

Mademki topraktakilerin feryadından kaçmaktasın. Kederlilerin yüreğine niye gam saçarsın?

ای که هر صبحی که از مشرق بتافت ** همچو چشمه‌‌ی مشرقت در جوش یافت‌‌

Her sabah; doğudan parlayınca seni, doğu pınarı (güneş) gibi coşmak ta, zuhur etmekte buldu.

چون بهانه دادی این شیدات را ** ای بهانه شکر لبهات را 1800

Ey şeker dudaklarına paha biçilmeyen güzel! Divanene ne bahaneler buluyorsun?

ای جهان کهنه را تو جان نو ** از تن بی‌‌جان و دل افغان شنو

Ey eski cihana taze can olan! Cansız ve gönülsüz bir hale gelmiş olan tenden çıkan feryat ve figanı işit!

شرح گل بگذار از بهر خدا ** شرح بلبل گو که شد از گل جدا

Allah aşkına olsun, artık gülü anlatmayı bırak da gülden ayrılan bülbülün halini anlat!

از غم و شادی نباشد جوش ما ** با خیال و وهم نبود هوش ما

Bizim coşkunluğumuz gamdan neşeden değildir; aklımız irfanımız, hayal ve vehimden meydana gelmemiştir.

حالتی دیگر بود کان نادر است ** تو مشو منکر که حق بس قادر است‌‌

Nadir bulunur bir halettendir; inkâr etme ki Hakk’ın kudreti pek büyüktür.

تو قیاس از حالت انسان مکن ** منزل اندر جور و در احسان مکن‌‌ 1805

Sen bu hali insanların ahvaline kıyas etme, cevir ve ihsan menzilinde kalma!