حالتی دیگر بود کان نادر است ** تو مشو منکر که حق بس قادر است‌‌

تو قیاس از حالت انسان مکن ** منزل اندر جور و در احسان مکن‌‌ 1805

جور و احسان رنج و شادی حادث است ** حادثان میرند و حقشان وارث است‌‌

صبح شد ای صبح را پشت و پناه ** عذر مخدومی حسام الدین بخواه‌‌

عذر خواه عقل کل و جان تویی ** جان جان و تابش مرجان تویی‌‌

تافت نور صبح و ما از نور تو ** در صبوحی با می منصور تو

داده‌‌ی تو چون چنین دارد مرا ** باده که بود کاو طرب آرد مرا 1810

باده در جوشش گدای جوش ماست ** چرخ در گردش گدای هوش ماست‌‌

باده از ما مست شد نی ما از او ** قالب از ما هست شد نی ما از او

ما چو زنبوریم و قالبها چو موم ** خانه خانه کرده قالب را چو موم‌‌

رجوع به حکایت خواجه‌‌ی تاجر