بهر این فرمود رحمان ای پسر ** کل يوم هو فی شأن ای پسر

اندر این ره می‌‌تراش و می‌‌خراش ** تا دم آخر دمی فارغ مباش‌‌

تا دم آخر دمی آخر بود ** که عنایت با تو صاحب سر بود

هر چه می‌‌کوشند اگر مرد و زن است ** گوش و چشم شاه جان بر روزن است‌‌

برون انداختن مرد تاجر طوطی را از قفس و پریدن طوطی مرده‌‌

بعد از آنش از قفس بیرون فگند ** طوطیک پرید تا شاخ بلند 1825

طوطی مرده چنان پرواز کرد ** کافتاب از چرخ ترکی تاز کرد

خواجه حیران گشت اندر کار مرغ ** بی‌‌خبر ناگه بدید اسرار مرغ‌‌

روی بالا کرد و گفت ای عندلیب ** از بیان حال خودمان ده نصیب‌‌

او چه کرد آن جا که تو آموختی ** ساختی مکری و ما را سوختی‌‌

گفت طوطی کاو به فعلم پند داد ** که رها کن لطف آواز و وداد 1830