بعد از آنش از قفس بیرون فگند ** طوطیک پرید تا شاخ بلند

بعد از آنش از قفس بیرون فگند ** طوطیک پرید تا شاخ بلند 1825

Tacir ondan sonra duduyu kafesten dışarı attı. Duducuk, uçup bir yüksek ağacın dalına kondu.

طوطی مرده چنان پرواز کرد ** کافتاب از چرخ ترکی تاز کرد

Güneş, ufuktan nasıl süratle doğarsa o dudu da, o çeşit uçtu.

خواجه حیران گشت اندر کار مرغ ** بی‌‌خبر ناگه بدید اسرار مرغ‌‌

Tacir, hiçbir şeyden haberi yokken kuşun esrarını bu işe şaşırıp kaldı.

روی بالا کرد و گفت ای عندلیب ** از بیان حال خودمان ده نصیب‌‌

Yüzünü yukarı çevirip “Ey bülbül! Halini bildir, bu hususta bize de bir nasip ver!

او چه کرد آن جا که تو آموختی ** ساختی مکری و ما را سوختی‌‌

Hindistan’daki dudu ne yaptı da sen öğrendin, bir oyun ettin, canımızı yaktın!” dedi.

گفت طوطی کاو به فعلم پند داد ** که رها کن لطف آواز و وداد 1830

Dudu dedi ki: “O, hareketiyle bana nasihat etti; “Güzelliği, söz söylemeyi ve neşeyi bırak;

ز آن که آوازت ترا در بند کرد ** خویشتن مرده پی این پند کرد

Çünkü söz söylemen seni hapse tıktı” dedi. Bu nasihati vermek için kendisini ölü gösterdi.

یعنی ای مطرب شده با عام و خاص ** مرده شو چون من که تا یابی خلاص‌‌

Yani “Ey avama karşı da, havassa karşı da nağme ve terennümde bulunan! Benim gibi öl ki kurtulasın.

دانه باشی مرغکانت بر چنند ** غنچه باشی کودکانت بر کنند

Tane gibi olursan seni kuşcağızlar toparlar, gonca gibi olursan da çocuklar yolarlar. (T.M. 1830)

دانه پنهان کن بکلی دام شو ** غنچه پنهان کن گیاه بام شو

Taneni sakla, tamamıyla tuzak görün; goncanı gizle, damda bitmiş ot gibi ol. (T.M. 1831)