گفت طوطی کاو به فعلم پند داد ** که رها کن لطف آواز و وداد

گفت طوطی کاو به فعلم پند داد ** که رها کن لطف آواز و وداد 1830

Dudu dedi ki: “O, hareketiyle bana nasihat etti; “Güzelliği, söz söylemeyi ve neşeyi bırak;

ز آن که آوازت ترا در بند کرد ** خویشتن مرده پی این پند کرد

Çünkü söz söylemen seni hapse tıktı” dedi. Bu nasihati vermek için kendisini ölü gösterdi.

یعنی ای مطرب شده با عام و خاص ** مرده شو چون من که تا یابی خلاص‌‌

Yani “Ey avama karşı da, havassa karşı da nağme ve terennümde bulunan! Benim gibi öl ki kurtulasın.

دانه باشی مرغکانت بر چنند ** غنچه باشی کودکانت بر کنند

Tane gibi olursan seni kuşcağızlar toparlar, gonca gibi olursan da çocuklar yolarlar. (T.M. 1830)

دانه پنهان کن بکلی دام شو ** غنچه پنهان کن گیاه بام شو

Taneni sakla, tamamıyla tuzak görün; goncanı gizle, damda bitmiş ot gibi ol. (T.M. 1831)

هر که داد او حسن خود را در مزاد ** صد قضای بد سوی او رو نهاد 1835

Kim güzelliğini mezada çıkarırsa ona yüzlerce kötü kaza yüz gösterir.

چشمها و خشمها و رشکها ** بر سرش ریزد چو آب از مشکها

Düşmanların kem gözleri, kin ve gayızları, hasetleri; kovalardan su boşalır gibi başına boşalır.

دشمنان او را ز غیرت می‌‌درند ** دوستان هم روزگارش می‌‌برند

Düşmanlar kıskançlıklarından onu parça parça ederler; dostlar da ömrünü heva ve hevesle zayi eder, geçirirler.

آن که غافل بود از کشت بهار ** او چه داند قیمت این روزگار

Bahar zamanı, ekin ekmekten gafil kişi, bu zamanın kıymetini ne bilsin!

در پناه لطف حق باید گریخت ** کاو هزاران لطف بر ارواح ریخت‌‌

Tanrı lütfunun himayesine sığınman gerektir. Çünkü Tanrı, ruhlara yüzlerce lütuflar döktü.