گفت ای یحیی بیا در من گریز ** تا پناهت باشم از شمشیر تیز

وداع کردن طوطی خواجه را و پریدن‌‌

یک دو پندش داد طوطی بی‌‌نفاق ** بعد از آن گفتش سلام الفراق‌‌ 1845

خواجه گفتش فی أمان الله برو ** مر مرا اکنون نمودی راه نو

خواجه با خود گفت کاین پند من است ** راه او گیرم که این ره روشن است‌‌

جان من کمتر ز طوطی کی بود ** جان چنین باید که نیکو پی بود

مضرت تعظیم خلق و انگشت نمای شدن‌‌

تن قفس شکل است تن شد خار جان ** در فریب داخلان و خارجان‌‌

اینش گوید من شوم هم راز تو ** و آنش گوید نی منم انباز تو 1850

اینش گوید نیست چون تو در وجود ** در جمال و فضل و در احسان و جود

آنش گوید هر دو عالم آن تست ** جمله جانهامان طفیل جان تست‌‌

او چو بیند خلق را سر مست خویش ** از تکبر می‌‌رود از دست خویش‌‌