جان من کمتر ز طوطی کی بود ** جان چنین باید که نیکو پی بود

مضرت تعظیم خلق و انگشت نمای شدن‌‌

تن قفس شکل است تن شد خار جان ** در فریب داخلان و خارجان‌‌

اینش گوید من شوم هم راز تو ** و آنش گوید نی منم انباز تو 1850

اینش گوید نیست چون تو در وجود ** در جمال و فضل و در احسان و جود

آنش گوید هر دو عالم آن تست ** جمله جانهامان طفیل جان تست‌‌

او چو بیند خلق را سر مست خویش ** از تکبر می‌‌رود از دست خویش‌‌

او نداند که هزاران را چو او ** دیو افکنده ست اندر آب جو

لطف و سالوس جهان خوش لقمه‌‌ای است ** کمترش خور کان پر آتش لقمه‌‌ای است‌‌ 1855

آتشش پنهان و ذوقش آشکار ** دود او ظاهر شود پایان کار

تو مگو آن مدح را من کی خورم ** از طمع می‌‌گوید او پی می‌‌برم‌‌