اینش گوید من شوم هم راز تو ** و آنش گوید نی منم انباز تو

اینش گوید من شوم هم راز تو ** و آنش گوید نی منم انباز تو 1850

Bu, “Ben senin sırdaşın olayım” der. Öbürü “Hayır, senin akranın, emsalin benim”der.

اینش گوید نیست چون تو در وجود ** در جمال و فضل و در احسان و جود

Bu der ki: “Varlık âleminde güzellik fazilet, iyilik ve cömertlik bakımından senin gibi hiçbir kimse yok.”

آنش گوید هر دو عالم آن تست ** جمله جانهامان طفیل جان تست‌‌

Öbürü der ki: “İki cihan da senindir. Bütün canlarımız senin canına tâbidir.”

او چو بیند خلق را سر مست خویش ** از تکبر می‌‌رود از دست خویش‌‌

O da, halkı, kendisinin sarhoşu görünce kibirlenir, elden, avuçtan çıkmağa başlar.

او نداند که هزاران را چو او ** دیو افکنده ست اندر آب جو

Şeytan onun gibi binlerce kişiyi ırmağa atmıştır!

لطف و سالوس جهان خوش لقمه‌‌ای است ** کمترش خور کان پر آتش لقمه‌‌ای است‌‌ 1855

Dünyanın lütfetmesi ve yaltaklanması, hoş bir lokmadır, ama az ye. Çünkü ateşten bir lokmadır!

آتشش پنهان و ذوقش آشکار ** دود او ظاهر شود پایان کار

Ateş gizlidir, zevki meydanda. Dumanı sonunda meydana çıkar.

تو مگو آن مدح را من کی خورم ** از طمع می‌‌گوید او پی می‌‌برم‌‌

Sen “Ben o metihleri yutar mıyım? O, tamahından methediyor. Ben, onu anlarım” deme!

مادحت گر هجو گوید بر ملا ** روزها سوزد دلت ز آن سوزها

Seni metheden, halk içinde aleyhinde bulunursa onun tesiriyle gönlün, günlerce yanar.

گر چه دانی کاو ز حرمان گفت آن ** کان طمع که داشت از تو شد زیان‌‌

Onun; mahrumiyetten senden umduğunu elde edemeyip ziyan ettiğinden dolayı aleyhinde bulunduğu halde,