بی‌‌عنایات حق و خاصان حق ** گر ملک باشد سیاه استش ورق‌‌

Tanrı’nın ve Tanrı erlerinin inayetleri olmazsa melek bile olsa defteri kapkaradır.

ای خدا ای فضل تو حاجت روا ** با تو یاد هیچ کس نبود روا 1880

Ey Tanrı, ey ihsanı hacetler reva eden! Sana karşı hiçbir kimsenin adını anmak lâyık değil.

این قدر ارشاد تو بخشیده‌‌ای ** تا بدین بس عیب ما پوشیده‌‌ای‌‌

Bu kadarcık irşat kudretini de sen bağışladın, şimdiye kadar nice ayıplarımızı örttün.

قطره‌‌ای دانش که بخشیدی ز پیش ** متصل گردان به دریاهای خویش‌‌

Ezelde bağışladığın irfan katrasını, denizlerine ulaştır.

قطره‌‌ای علم است اندر جان من ** وارهانش از هوا وز خاک تن‌‌

Canımdaki, bir katra ilimden ibarettir; onu ten havasından, ten toprağından kurtar!

پیش از آن کاین خاکها خسفش کنند ** پیش از آن کاین بادها نشفش کنند

Bu topraklar, onu örtmeden; bu rüzgârlar, onu kurutmadan önce sen halâs et!

گر چه چون نشفش کند تو قادری ** کش از ایشان واستانی واخری‌‌ 1885

Gerçi rüzgârlar, onu kurutsa, mahvetse bile sen, onlardan tekrar kurtarmağa ve almağa kâdirsin.

قطره‌‌ای کاو در هوا شد یا که ریخت ** از خزینه‌‌ی قدرت تو کی گریخت‌‌

Havaya giden yahut yere dökülen katra, senin kudret hazinenden nasıl kaçabilir?

گر در آید در عدم یا صد عدم ** چون بخوانیش او کند از سر قدم‌‌

Yok olsa yahut yokluğun yüz kat dibine girse bile sen onu çağırınca başını ayak yapıp koşar.

صد هزاران ضد ضد را می‌‌کشد ** بازشان حکم تو بیرون می‌‌کشد

Yüzbinlerce zıt, zıddını mahveder; sonra senin emrin yine onları varlık âlemine getirir.