گر چه چون نشفش کند تو قادری ** کش از ایشان واستانی واخری‌‌

گر چه چون نشفش کند تو قادری ** کش از ایشان واستانی واخری‌‌ 1885

قطره‌‌ای کاو در هوا شد یا که ریخت ** از خزینه‌‌ی قدرت تو کی گریخت‌‌

گر در آید در عدم یا صد عدم ** چون بخوانیش او کند از سر قدم‌‌

صد هزاران ضد ضد را می‌‌کشد ** بازشان حکم تو بیرون می‌‌کشد

از عدمها سوی هستی هر زمان ** هست یا رب کاروان در کاروان‌‌

خاصه هر شب جمله افکار و عقول ** نیست گردد غرق در بحر نغول‌‌ 1890

باز وقت صبح آن اللهیان ** بر زنند از بحر سر چون ماهیان‌‌

در خزان آن صد هزاران شاخ و برگ ** از هزیمت رفته در دریای مرگ‌‌

زاغ پوشیده سیه چون نوحه‌‌گر ** در گلستان نوحه کرده بر خضر

باز فرمان آید از سالار ده ** مر عدم را کانچه خوردی باز ده‌‌