این سخنهایی که از عقل کل است ** بوی آن گلزار و سرو و سنبل است‌‌

Akl-ı Külden gelen bu sözler de, o gül bahçesinin, o servi ve sümbüllerin kokusudur.

بوی گل دیدی که آن جا گل نبود ** جوش مل دیدی که آن جا مل نبود 1900

Gül olmayan yerden gül kokusu geldiğini, şarap olmayan yerde şarabın kaynayıp coştuğunu hiç gördün mü ki?

بو قلاووز است و رهبر مر ترا ** می‌‌برد تا خلد و کوثر مر ترا

Koku sana kılavuz ve rehberdir. Seni tâ ebedî Cennete ve kevser ırmağına götürür.

بو دوای چشم باشد نور ساز ** شد ز بویی دیده‌‌ی یعقوب باز

Koku, göze ilâçtır, nurunu artırır. Yakup’un gözü, bir kokudan açıldı.

بوی بد مر دیده را تاری کند ** بوی یوسف دیده را یاری کند

Kötü koku gözü karartır. Yusuf’un kokusu ise göze nur verir.

تو که یوسف نیستی یعقوب باش ** همچو او با گریه و آشوب باش‌‌

Yusuf değilsen bile Yakup ol; onun gibi matlûbuna erişmek için ağla!

بشنو این پند از حکیم غزنوی ** تا بیابی در تن کهنه نوی‌‌ 1905

Hakîm-i Gaznevî’nin şu nasihatini dinle de eski vücudunda bir yenilik bul:

ناز را رویی بباید همچو ورد ** چون نداری گرد بد خویی مگرد

“Naz için gül gibi bir yüz gerek. Öyle bir yüzün yoksa kötü huyun etrafında dönüp dolaşma, nazlanma!

زشت باشد روی نازیبا و ناز ** سخت باشد چشم نابینا و درد

Çirkin ve sarı bir yüzün nazı da çirkindir. Gözün hem kör, hem de hastalıklı oluşu müşküldür.

پیش یوسف نازش و خوبی مکن ** جز نیاز و آه یعقوبی مکن‌‌

Yusuf’a karşı nazlanma, güzellik iddia etme! Yakub’casına niyaz etmek ve ah eylemekten başka bir şey yapma!