ای حمیراء آتش اندر نه تو نعل ** تا ز نعل تو شود این کوه لعل

این حمیراء لفظ تانیث است و جان ** نام تانیث‌‌اش نهند این تازیان‌‌

لیک از تانیث جان را باک نیست ** روح را با مرد و زن اشراک نیست‌‌ 1975

از مونث وز مذکر برتر است ** این نه آن جان است کز خشک و تر است‌‌

این نه آن جان است کافزاید ز نان ** یا گهی باشد چنین گاهی چنان‌‌

خوش کننده ست و خوش و عین خوشی ** بی‌‌خوشی نبود خوشی ای مرتشی‌‌

چون تو شیرین از شکر باشی بود ** کان شکر گاهی ز تو غایب شود

چون شکر گردی ز تاثیر وفا ** پس شکر کی از شکر باشد جدا 1980

عاشق از خود چون غذا یابد رحیق ** عقل آن جا گم شود گم ای رفیق‌‌

عقل جزوی عشق را منکر بود ** گر چه بنماید که صاحب سر بود