سوی خلقان صد اشارت می‌‌کنند ** و آن که گوش استش عبارت می‌‌کنند

سوی خلقان صد اشارت می‌‌کنند ** و آن که گوش استش عبارت می‌‌کنند 2015

Halka doğru yüz türlü işaretlerde bulunurlar, duyana söz söylerler.

با زبان سبز و با دست دراز ** از ضمیر خاک می‌‌گویند راز

Yeşil dilleriyle, uzun elleriyle toprağın içindeki sırları anlatırlar.

همچو بطان سر فرو برده به آب ** گشته طاوسان و بوده چون غراب‌‌

Kazlar gibi başlarını su içine çekmişler. Karga gibiyken tavus haline gelmişlerdir.

در زمستانشان اگر محبوس کرد ** آن غرابان را خدا طاوس کرد

Tanrı, onları kış vakti hapsetmişse de baharda o kargaları tavus haline getirir.

در زمستانشان اگر چه داد مرگ ** زنده‌‌شان کرد از بهار و داد برگ‌‌

Kışın onlara ölüm vermişse de bahar yüzünden yine diriltip yapraklandırır, yeşertir.

منکران گویند خود هست این قدیم ** این چرا بندیم بر رب کریم‌‌ 2020

Münkirler der ki: “Eskiden beri olagelmiş bir şey. Neden bunu kerem sahibi Tanrı’ya isnat edelim?”

کوری ایشان درون دوستان ** حق برویانید باغ و بوستان‌‌

Onların körlüğüne rağmen Tanrı, dostların gönüllerinde bağlar, bahçeler bitirmiştir.

هر گلی کاندر درون بویا بود ** آن گل از اسرار کل گویا بود

Gönülde kokan her gül, kül sırlarından bahisler açar.

بوی ایشان رغم انف منکران ** گرد عالم می‌‌رود پرده دران‌‌

Onların kokuları, münkirlerin burunlarını yere sürtmek için perdeleri yırtarak dünyanın etrafını dönüp dolaşırlar.

منکران همچون جعل ز آن بوی گل ** یا چو نازک مغز در بانگ دهل‌‌

Münkirler, o gönül kokusuna karşı kara böcek gibidirler; dayanamazlar. Yahut davul sesine tahammül edemeyen beyni zayıf kimseye benzerler.