ز آن که با جان شما آن می‌‌کند ** کان بهاران با درختان می‌‌کند

لیک بگریزید از سرد خزان ** کان کند کاو کرد با باغ و رزان‌‌

راویان این را به ظاهر برده‌‌اند ** هم بر آن صورت قناعت کرده‌‌اند

بی‌‌خبر بودند از جان آن گروه ** کوه را دیده ندیده کان بکوه‌‌ 2050

آن خزان نزد خدا نفس و هواست ** عقل و جان عین بهار است و بقاست‌‌

مر ترا عقل است جزوی در نهان ** کامل العقلی بجو اندر جهان‌‌

جزو تو از کل او کلی شود ** عقل کل بر نفس چون غلی شود

پس به تاویل این بود کانفاس پاک ** چون بهار است و حیات برگ و تاک‌‌

از حدیث اولیا نرم و درشت ** تن مپوشان ز آن که دینت راست پشت‌‌ 2055

گرم گوید سرد گوید خوش بگیر ** تا ز گرم و سرد بجهی وز سعیر