گفت صدیقه که ای زبده‌‌ی وجود ** حکمت باران امروزین چه بود

گفت صدیقه که ای زبده‌‌ی وجود ** حکمت باران امروزین چه بود 2060

“Ey şu varlığın hülâsası, vücudun zübdesi! Bu günkü yağmurun hikmeti neydi?

این ز بارانهای رحمت بود یا ** بهر تهدید است و عدل کبریا

Bu yağmur, rahmet yağmurlarından mıydı, yoksa tehdit için mi yağıyordu, pek yüce, pek azametli Tanrı’nın adaletinden miydi?

این از آن لطف بهاریات بود ** یا ز پاییزی پر آفات بود

Bu yağmur, bahara ait lütuflardan mıydı, yoksa afetlerle dolu güz yağmuru muydu?”

گفت این از بهر تسکین غم است ** کز مصیبت بر نژاد آدم است‌‌

Peygamber dedi ki: “Bu yağmur musibetler yüzünden insanın gönlüne çöken gamı yatıştırmak için yağıyordu.”

گر بر آن آتش بماندی آدمی ** بس خرابی در فتادی و کمی‌‌

Eğer Âdemoğlu, o keder ateşi içinde kalıp duraydı ziyadesiyle harap olur, eksikliğe düşer, ( hiçbir şey yapamaz bir hale gelir) di.

این جهان ویران شدی اندر زمان ** حرصها بیرون شدی از مردمان‌‌ 2065

O anda bu dünya harap olurdu, insanların içlerinde hırs kalmazdı.

استن این عالم ای جان غفلت است ** هوشیاری این جهان را آفت است‌‌

Ey can, bu âlemin direği gaflettir. Akıllılık, uyanıklık, bu dünya için afettir.

هوشیاری ز آن جهان است و چو آن ** غالب آید پست گردد این جهان‌‌

Akıllılık o âlemdendir, galip gelirse bu âlem alçalır.

هوشیاری آفتاب و حرص یخ ** هوشیاری آب و این عالم وسخ‌‌

Akıllılık güneştir, hırs ise buzdur. Akıllılık sudur, bu âlem kirdir.

ز آن جهان اندک ترشح می‌‌رسد ** تا نغرد در جهان حرص و حسد

Dünyada hırs ve haset kükremesin diye o âlemden akıllılık, ancak sızar, sızıntı halinde gelir.