گفت این از بهر تسکین غم است ** کز مصیبت بر نژاد آدم است‌‌

گر بر آن آتش بماندی آدمی ** بس خرابی در فتادی و کمی‌‌

این جهان ویران شدی اندر زمان ** حرصها بیرون شدی از مردمان‌‌ 2065

استن این عالم ای جان غفلت است ** هوشیاری این جهان را آفت است‌‌

هوشیاری ز آن جهان است و چو آن ** غالب آید پست گردد این جهان‌‌

هوشیاری آفتاب و حرص یخ ** هوشیاری آب و این عالم وسخ‌‌

ز آن جهان اندک ترشح می‌‌رسد ** تا نغرد در جهان حرص و حسد

گر ترشح بیشتر گردد ز غیب ** نی هنر ماند در این عالم نه عیب‌‌ 2070

این ندارد حد سوی آغاز رو ** سوی قصه‌‌ی مرد مطرب باز رو

بقیه‌‌ی قصه‌‌ی پیر چنگی و بیان مخلص آن‌‌

مطربی کز وی جهان شد پر طرب ** رسته ز آوازش خیالات عجب‌‌