دشمن طاوس آمد پر او ** ای بسی شه را بکشته فر او

گفت من آن آهوم کز ناف من ** ریخت این صیاد خون صاف من‌‌

ای من آن روباه صحرا کز کمین ** سر بریدندش برای پوستین‌‌ 210

ای من آن پیلی که زخم پیل بان ** ریخت خونم از برای استخوان‌‌

آن که کشتستم پی مادون من ** می‌‌نداند که نخسبد خون من‌‌

بر من است امروز و فردا بر وی است ** خون چون من کس چنین ضایع کی است‌‌

گر چه دیوار افکند سایه‌‌ی دراز ** باز گردد سوی او آن سایه باز

این جهان کوه است و فعل ما ندا ** سوی ما آید نداها را صدا 215

این بگفت و رفت در دم زیر خاک ** آن کنیزک شد ز عشق و رنج پاک‌‌

ز انکه عشق مردگان پاینده نیست ** ز انکه مرده سوی ما آینده نیست‌‌