چنگ را برداشت و شد الله جو ** سوی گورستان یثرب آه گو

Çengi omuzlayıp Tanrı aramağa yola düştü; ah ederek Medine Mezarlığına doğru yollandı.

گفت خواهم از حق ابریشم بها ** کاو به نیکویی پذیرد قلبها

“Tanrı’dan kiriş parası isteyeceğim. Çünkü o kendisine karşı halis olan kalplere kerem ve ihsanıyla eder” dedi.

چون که زد بسیار و گریان سر نهاد ** چنگ بالین کرد و بر گوری فتاد

Bir hayli çenk çalıp ağladı ve başını yere koydu, çengi yastık yaptı bir mezara yaslandı.

خواب بردش مرغ جانش از حبس رست ** چنگ و چنگی را رها کرد و بجست‌‌

Çalgıcıyı uyku bastırdı, can kuşu kafesten kurtuldu; çalgıyı da bırakıp sıçradı.

گشت آزاد از تن و رنج جهان ** در جهان ساده و صحرای جان‌‌ 2090

Sâf bir âleme, can sahrasına vararak tenden ve cihan mihnetinden kurtuldu.

جان او آن جا سرایان ماجرا ** کاندر اینجا گر بماندندی مرا

Canı, orada macerasını şöyle terennüm etmekteydi: Beni burada bıraksalardı.

خوش بدی جانم در این باغ و بهار ** مست این صحرا و غیبی لاله‌‌زار

Canım bu bahçede, bu bahar çağında ne hoş bir hale gelir, bu ovanın bu gayb lâleliğinin sarhoşu olurdu.

بی‌‌پر و بی‌‌پا سفر می‌‌کردمی ** بی‌‌لب و دندان شکر می‌‌خوردمی‌‌

Başsız, ayaksız seferler eder, dişsiz, dudaksız şekerler yedim.

ذکر و فکری فارغ از رنج دماغ ** کردمی با ساکنان چرخ لاغ‌‌

Felek sakinleriyle zahmetsiz, mihnetsiz zikre, dimağsız fikre dalar, onlarla lâtifeler ederdim.

چشم بسته عالمی می‌‌دیدمی ** ورد و ریحان بی‌‌کفی می‌‌چیدمی‌‌ 2095

Gözleri kapalı olarak bir âlem görür; elsiz, avuçsuz güller, reyhanlar devşirirdim...