جان او آن جا سرایان ماجرا ** کاندر اینجا گر بماندندی مرا

Canı, orada macerasını şöyle terennüm etmekteydi: Beni burada bıraksalardı.

خوش بدی جانم در این باغ و بهار ** مست این صحرا و غیبی لاله‌‌زار

Canım bu bahçede, bu bahar çağında ne hoş bir hale gelir, bu ovanın bu gayb lâleliğinin sarhoşu olurdu.

بی‌‌پر و بی‌‌پا سفر می‌‌کردمی ** بی‌‌لب و دندان شکر می‌‌خوردمی‌‌

Başsız, ayaksız seferler eder, dişsiz, dudaksız şekerler yedim.

ذکر و فکری فارغ از رنج دماغ ** کردمی با ساکنان چرخ لاغ‌‌

Felek sakinleriyle zahmetsiz, mihnetsiz zikre, dimağsız fikre dalar, onlarla lâtifeler ederdim.

چشم بسته عالمی می‌‌دیدمی ** ورد و ریحان بی‌‌کفی می‌‌چیدمی‌‌ 2095

Gözleri kapalı olarak bir âlem görür; elsiz, avuçsuz güller, reyhanlar devşirirdim...

مرغ آبی غرق دریای عسل ** عین ایوبی شراب و مغتسل‌‌

Çalgıcı, bir su kuşuydu; bu âlem de bir bal denizi. Bu bal Eyyub Peygamber’in içtiği ve yıkandığı pınardı.

که بدو ایوب از پا تا به فرق ** پاک شد از رنجها چون نور شرق‌‌

Eyyub, o pınarda yıkanarak tepeden tırnağa kadar doğu nuru gibi bütün hastalıklardan arındı, pirüpak oldu.

مثنوی در حجم گر بودی چو چرخ ** درنگنجیدی در او زین نیم برخ‌‌

Mesnevi hacım bakımından felekler kadar bile olsa yine bu âlemin, hatta küçük bir cüz’ünü ihata edemezdi.

کان زمین و آسمان بس فراخ ** کرد از تنگی دلم را شاخ شاخ‌‌

Hâlbuki çok geniş olan o yerler gök, darlıktan gönlümü paramparça etti.

وین جهانی کاندر این خوابم نمود ** از گشایش پر و بالم را گشود 2100

Bu bir âlemdir ki bana rüyada göründü; açıklığıyla kolumu, kanadımı açtı.