ای من آن پیلی که زخم پیل بان ** ریخت خونم از برای استخوان‌‌

Ah, ben o filim ki dişimi elde etmek için filci benim kanımı döktü.

آن که کشتستم پی مادون من ** می‌‌نداند که نخسبد خون من‌‌

Beni, benden aşağı birisi için öldüren, kanımı döken; bilmiyor ki benim kanım uyumaz!

بر من است امروز و فردا بر وی است ** خون چون من کس چنین ضایع کی است‌‌

Bugün bana ise yarın onadır. Böyle benim gibi bir adamın kanı nasıl zayi olur?

گر چه دیوار افکند سایه‌‌ی دراز ** باز گردد سوی او آن سایه باز

Duvar gerçi (günün ilk kısmında yere) uzun bir gölge düşürür; fakat o gölge, gölgeyi meydana getirene avdet eder.

این جهان کوه است و فعل ما ندا ** سوی ما آید نداها را صدا 215

Bu cihan dağdır, bizim yaptıklarımız ses. Seslerin aksi yine bizim semtimize gelir” dedi.

این بگفت و رفت در دم زیر خاک ** آن کنیزک شد ز عشق و رنج پاک‌‌

Kuyumcu, bu sözleri söyledi ve hemen toprak altına gitti. O cariyecik de aşktan ve hastalıktan arındı, tertemiz oldu.

ز انکه عشق مردگان پاینده نیست ** ز انکه مرده سوی ما آینده نیست‌‌

Çünkü ölülerin aşkı ebedî değildir, çünkü ölü, tekrar bize gelmez.

عشق زنده در روان و در بصر ** هر دمی باشد ز غنچه تازه‌‌تر

Diri aşk, ruhta ve gözdedir. Her anda goncadan daha taze olur durur.

عشق آن زنده گزین کاو باقی است ** کز شراب جان فزایت ساقی است‌‌

O dirinin aşkını seç ki bakidir ve canına can katan şaraptan sana sakilik eder.

عشق آن بگزین که جمله انبیا ** یافتند از عشق او کار و کیا 220

O‘nun aşkını seç ki bütün peygamberler, onun aşkıyla kuvvet ve kudret buldular, iş güç sahibi oldular.