گفت چون خواهی بگویم کان چهاست ** یا بگویند آن که ما حقیم و راست‌‌

Peygamber “Onlar nedir, ben mi söyleyeyim; yoksa onlar mı doğru olduğumuzu söylesin, bizi tasdik etsinler; hangisini istersin? Dedi.

گفت بو جهل این دوم نادرتر است ** گفت آری حق از آن قادرتر است‌‌

Ebucehil “Bu ikincisi daha garip” deyince Peygamber dedi ki: “Evet, Tanrı ondan daha ilerisine de kadirdir.”

از میان مشت او هر پاره سنگ ** در شهادت گفتن آمد بی‌‌درنگ‌‌

Derhal Ebucehl’in avucundaki taşların her biri, şahadet getirmeye başladı.

لا إله گفت و إلا الله گفت ** گوهر احمد رسول الله سفت‌‌

“İbadete layık hiçbir şey yoktur, ancak Tek Tanrı’ya tapılır” dedi ve “Muhammed, Tanrı elçisidir” incisini deldi.

چون شنید از سنگها بو جهل این ** زد ز خشم آن سنگها را بر زمین‌‌ 2160

Ebucehil, taşlardan bu sözü işitince hiddetle taşları yere vurdu.

بقیه‌‌ی قصه‌‌ی مطرب و پیغام رسانیدن عمر به او آن چه هاتف آواز داد

Çalgıcı hikâyesinin sonu ve Emirülmüminîn Ömer’in –Tanrı ondan razı olsun kendisine Hatifin söylediğini alıp ulaştırması

باز گرد و حال مطرب گوش دار ** ز آن که عاجز گشت مطرب ز انتظار

Bunu bırak da yine çalgıcının hikâyesine kulak ver. Çalgıcı, beklemekten bunalınca.

بانگ آمد مر عمر را کای عمر ** بنده‌‌ی ما را ز حاجت باز خر

Ömer’e yine ses geldi! “Ey Ömer, kulumuzu ihtiyaçtan kurtar!

بنده‌‌ای داریم خاص و محترم ** سوی گورستان تو رنجه کن قدم‌‌

Has, muhterem bir kulumuz var; mezarlığa kadar gitmek zahmetini ihtiyar et.

ای عمر برجه ز بیت المال عام ** هفت صد دینار در کف نه تمام‌‌

Ey Ömer, kalk. Beytülmâlden yedi yüz dinar al, hepsini onun avucuna say!

پیش او بر کای تو ما را اختیار ** این قدر بستان کنون معذور دار 2165

O parayı huzuruna götürüp “O parayı huzuruna götürüp “Ey makbulümüz olan! Şimdilik bu kadarcığı al ve bizi mazur gör.