گرد گورستان دوانه شد بسی ** غیر آن پیر او ندید آن جا کسی‌‌

Mezarlığın etrafını bir hayli döndü, dolaştı; orada o ihtiyardan başka kimseyi göremedi.

گفت این نبود دگر باره دوید ** مانده گشت و غیر آن پیر او ندید 2170

“Bu olmasa gerek” deyip bir kere daha koştu. Nihayet yoruldu, fakat yine o ihtiyardan başkasını göremedi.

گفت حق فرمود ما را بنده‌‌ای است ** صافی و شایسته و فرخنده‌‌ای است‌‌

Kendi kendisine “Hak, bana dedi ki: bizim sâf, makbul ve mübarek kulumuz var;

پیر چنگی کی بود خاص خدا ** حبذا ای سر پنهان حبذا

İhtiyar bir çalgıcı, nasıl olur da Tanrı haslarından olur? Ey gizli sır, ne hoşsun sen, hoş ve garip!”

بار دیگر گرد گورستان بگشت ** همچو آن شیر شکاری گرد دشت‌‌

Ava çıkan aslanın dönüp dolaşması gibi bir kere daha mezarlık etrafını dolaştı.

چون یقین گشتش که غیر پیر نیست ** گفت در ظلمت دل روشن بسی است‌‌

Orada o ihtiyardan başka kimsenin olmadığını iyice anlayınca “ karanlıklar içinde parlak gönüller çoktur” dedi.

آمد او با صد ادب آن جا نشست ** بر عمر عطسه فتاد و پیر جست‌‌ 2175

Gelip edebe fazlasıyla riayet ederek oraya oturdu. Bu sırada Ömer aksırdı, ihtiyar uyanıp sıçradı.

مر عمر را دید و ماند اندر شگفت ** عزم رفتن کرد و لرزیدن گرفت‌‌

Ömer’i görünce şaşırdı, kaldı. Gitmek istedi, fakat titremeğe başladı.

گفت در باطن خدایا از تو داد ** محتسب بر پیرکی چنگی فتاد

İçinden dedi ki: “Yarabbi senin elinden elemân! Şimdi de çalgıcı ihtiyarcağıza muhtesip geldi, çattı.”

چون نظر اندر رخ آن پیر کرد ** دید او را شرمسار و روی زرد

Ömer, o ihtiyarın yüzüne bakıp da onu utanmış çehresini sararmış görünce,