پیر لرزان گشت چون این را شنید ** دست می‌‌خایید و بر خود می‌‌تپید

بانگ می‌‌زد کای خدای بی‌‌نظیر ** بس که از شرم آب شد بی‌‌چاره پیر 2185

چون بسی بگریست و از حد رفت درد ** چنگ را زد بر زمین و خرد کرد

گفت ای بوده حجابم از اله ** ای مرا تو راه زن از شاه راه‌‌

ای بخورده خون من هفتاد سال ** ای ز تو رویم سیه پیش کمال‌‌

ای خدای با عطای با وفا ** رحم کن بر عمر رفته در جفا

داد حق عمری که هر روزی از آن ** کس نداند قیمت آن در جهان‌‌ 2190

خرج کردم عمر خود را دم‌‌به‌‌دم ** در دمیدم جمله را در زیر و بم‌‌

آه کز یاد ره و پرده‌‌ی عراق ** رفت از یادم دم تلخ فراق‌‌

وای کز تری زیر افکند خرد ** خشک شد کشت دل من دل بمرد