بانگ می‌‌زد کای خدای بی‌‌نظیر ** بس که از شرم آب شد بی‌‌چاره پیر

بانگ می‌‌زد کای خدای بی‌‌نظیر ** بس که از شرم آب شد بی‌‌چاره پیر 2185

“Ey naziri olmayan Tanrı! Ziyade utancından zavallı ihtiyar su kesildi” diye bağırmağa koyuldu.

چون بسی بگریست و از حد رفت درد ** چنگ را زد بر زمین و خرد کرد

Bir hayli ağlayıp eleme düştü. Nihayet çengi yere çalıp parça parça etti.

گفت ای بوده حجابم از اله ** ای مرا تو راه زن از شاه راه‌‌

Dedi ki: “Ey benimle Rabbimin arasında perde olan, ey beni ana yoldan azdırıp sapıtan!

ای بخورده خون من هفتاد سال ** ای ز تو رویم سیه پیش کمال‌‌

Ey yetmiş yıldır kanımı emen, kemal sahibine karşı yüzümü kara eden!

ای خدای با عطای با وفا ** رحم کن بر عمر رفته در جفا

İhsan ve vefa sahibi Tanrı, cefalarla, suçlarla, geçen ömrüme sen acı!

داد حق عمری که هر روزی از آن ** کس نداند قیمت آن در جهان‌‌ 2190

Tanrı bana öyle bir ömür verdi ki o ömrün bir gününün kıymetini bile cihanda kimse bilemez.

خرج کردم عمر خود را دم‌‌به‌‌دم ** در دمیدم جمله را در زیر و بم‌‌

Bense bütün o ömrü, her nefeste zir ve bem perdelerine harç ederek yele verdim.

آه کز یاد ره و پرده‌‌ی عراق ** رفت از یادم دم تلخ فراق‌‌

Ah! Arap ve Acem tarzını anmaktan, Irak perdesiyle meşgul olmaktan acı ayrılık zamanı hatırımdan çıktı.

وای کز تری زیر افکند خرد ** خشک شد کشت دل من دل بمرد

Eyvallah olsun ki Kûçek makamının tazeliği yüzünden gönlümün ekini kurudu, gönlüm öldü.

وای کز آواز این بیست و چهار ** کاروان بگذشت و بی‌‌گه شد نهار

Eyvahlar olsun bu yirmi dört makamın sesinden ki kervan geçti, gündüz de bitti!