کاین منی از وی رسد دم دم مرا ** پس و را بینم چو این شد کم مرا

همچو آن کاو با تو باشد زر شمر ** سوی او داری نه سوی خود نظر

گردانیدن عمر نظر او را از مقام گریه که هستی است به مقام استغراق که نیستی است‌‌

پس عمر گفتش که این زاری تو ** هست هم آثار هشیاری تو

راه فانی گشته راهی دیگر است ** ز آن که هشیاری گناهی دیگر است‌‌ 2200

هست هشیاری ز یاد ما مضی ** ماضی و مستقبلت پرده‌‌ی خدا

آتش اندر زن به هر دو تا به کی ** پر گره باشی از این هر دو چو نی‌‌

تا گره با نی بود هم راز نیست ** همنشین آن لب و آواز نیست‌‌

چون به طوفی خود به طوفی مرتدی ** چون به خانه آمدی هم با خودی‌‌

ای خبرهات از خبر ده بی‌‌خبر ** توبه‌‌ی تو از گناه تو بتر 2205

ای تو از حال گذشته توبه جو ** کی کنی توبه از این توبه بگو