گفت پیغمبر که دایم بهر پند ** دو فرشته‌‌ی خوش منادی می‌‌کنند

Peygamber dedi ki: “Öğüt vermek üzere iki melek hoş bir surette nida ederler:

کای خدایا منفقان را سیر دار ** هر درمشان را عوض ده صد هزار

Ey Tanrı, muhtaçlara ihtiyaçları olan şeyi verenleri doyur, verdikleri her dirheme karşılık yüz bin ihsan et!

ای خدایا ممسکان را در جهان ** تو مده الا زیان اندر زیان‌‌ 2225

Yarabbi, malını esirgeyenlere de ziyan içinde ziyandan başka bir şey verme!”

ای بسا امساک کز انفاق به ** مال حق را جز به امر حق مده‌‌

Fakat nice esirgemeler vardır ki vermeden iyidir. Tanrı malını Tanrı’nın buyurduğu yerden gayriye verme,

تا عوض یابی تو گنج بی‌‌کران ** تا نباشی از عداد کافران‌‌

Ki hadde hesaba sığmaz hazine elde edesin ve bu suretle kâfirlere, küfranı nimet edenlere katılmayasın.

کاشتران قربان همی‌‌کردند تا ** چیره گردد تیغشان بر مصطفا

Kâfirler; kılıçları, Mustafa’ya üstün olsun diye develer kurban edenlerdi.

امر حق را باز جو از واصلی ** امر حق را در نیابد هر دلی‌‌

Tanrı emrini, Tanrı’ya ulaşmış birisinden sor, öğren. Her gönül, Tanrı emrini anlayamaz.

چون غلام یاغیی کاو عدل کرد ** مال شه بر باغیان او بذل کرد 2230

(Yersiz ihsan), âsi bir kölenin, gûya adalet ediyorum, ihsanda bulunuyorum diye padişahın malını âsilere dağıtmasına benzer.

در نبی انذار اهل غفلت است ** کان همه انفاقهاشان حسرت است‌‌

Kur’an’da “onların bütün ihsanları hasretten ibarettir” diye gaflet ehlini korkutan bir âyet vardır.

عدل این یاغی و دادش نزد شاه ** چه فزاید دوری و روی سیاه‌‌

Şu âsinin adlü ihsanı, onu padişahtan daha ziyade uzaklaştırır, gözden düşürür ve ancak yüzünü kara eder.