بی‌‌نوا از نان و خوان آسمان ** پیش او ننداخت حق یک استخوان‌‌

Gökyüzünün ekmeğinden, sofrasından nasipsizdir. Hak, önüne bir kemik bile atmamıştır.

او ندا کرده که خوان بنهاده‌‌ام ** نایب حقم خلیفه زاده‌‌ام‌‌

O ise “Sofrayı yaydım, Hakk’ın vekiliyim, halife oğluyum” diye bağırıp durmaktadır.

الصلا ساده دلان پیچ پیچ ** تا خورید از خوان جودم سیر هیچ‌‌

“ Ey aşağılık sâf kişiler, gelin... gelin de ihsan keremimin sofrasından, kimse mâni olmaksızın yeyin” demektir.

سالها بر وعده‌‌ی فردا کسان ** گرد آن در گشته فردا نارسان‌‌

Onlar da onun başına toplanırlar. Nimet ve ihsan istedikçe yalancı şeyh “ Yarın” der. Fakat bir türlü o yarın gelip çatmaz.

دیر باید تا که سر آدمی ** آشکارا گردد از بیش و کمی‌‌ 2280

Âdemoğlunun, az çok sırrı meydana çıkabilmek için uzun zamanlar lâzımdır.

زیر دیوار بدن گنج است یا ** خانه‌‌ی مار است و مور و اژدها

Tek duvarın altında define mi var, yoksa yılan karınca ejderha yuvası mı?

چون که پیدا گشت کاو چیزی نبود ** عمر طالب رفت آگاهی چه سود

O yalancı şeyhin hiçbir şey olmadığı meydana çıkıncaya kadar tâlibin de ömrü tükenmiş olur: artık anlamanın ne faydası var?

در بیان آن که نادر افتد که مریدی در مدعی مزور اعتقاد به صدق ببندد که او کسی است و بدین اعتقاد به مقامی برسد که شیخش در خواب ندیده باشد و آب و آتش او را گزند نکند و شیخش را گزند کند و لیکن به نادر نادر

Bazen bir mürit, dâvacı ve yalancı bir şeyhe adamdır diye sadkatle inanır, itikat eder. Bu itikat yüzünden öyle bir makama erişir ki şeyhi, o makamı ruyada bile görmemiştir. Bu suretle müride su ve ateş bile zarar vermez. Halbuki şeyhe zararlıdır. Fakat bu. nadirdir

لیک نادر طالب آید کز فروغ ** در حق او نافع آید آن دروغ‌‌

Fakat nadir olarak tâlibin itikadındaki parlaklık yüzünden şeyhin yalanı tâlibe faydalı olur.

او به قصد نیک خود جایی رسد ** گر چه جان پنداشت و آن آمد جسد

Şeyhi, can sanır, ceset çıkar ama tâlip, kendi iyi niyeti yüzünden öyle bir makama erişir ki...

چون تحری در دل شب قبله را ** قبله نی و آن نماز او روا 2285

Hali, tıpkı gece ortasında kıble arayana benzer. Kıble bulunmasa bile namazı caizdir.