سالها بر وعده‌‌ی فردا کسان ** گرد آن در گشته فردا نارسان‌‌

دیر باید تا که سر آدمی ** آشکارا گردد از بیش و کمی‌‌ 2280

زیر دیوار بدن گنج است یا ** خانه‌‌ی مار است و مور و اژدها

چون که پیدا گشت کاو چیزی نبود ** عمر طالب رفت آگاهی چه سود

در بیان آن که نادر افتد که مریدی در مدعی مزور اعتقاد به صدق ببندد که او کسی است و بدین اعتقاد به مقامی برسد که شیخش در خواب ندیده باشد و آب و آتش او را گزند نکند و شیخش را گزند کند و لیکن به نادر نادر

لیک نادر طالب آید کز فروغ ** در حق او نافع آید آن دروغ‌‌

او به قصد نیک خود جایی رسد ** گر چه جان پنداشت و آن آمد جسد

چون تحری در دل شب قبله را ** قبله نی و آن نماز او روا 2285

مدعی را قحط جان اندر سر است ** لیک ما را قحط نان بر ظاهر است‌‌

ما چرا چون مدعی پنهان کنیم ** بهر ناموس مزور جان کنیم‌‌

صبر فرمودن اعرابی زن خود را و فضیلت صبر و فقر بیان کردن با زن‌‌

شوی گفتش چند جویی دخل و کشت ** خود چه ماند از عمر افزون‌‌تر گذشت‌‌