شوی گفتش چند جویی دخل و کشت ** خود چه ماند از عمر افزون‌‌تر گذشت‌‌

Kocası dedi ki: “Daha ne vakte kadar gelir ve mahsul arayıp duracaksın; zaten ömrümüzden ne kaldı ki? Çoğu geçip gitti.

عاقل اندر بیش و نقصان ننگرد ** ز آن که هر دو همچو سیلی بگذرد

Akıllı kişi, artığa, eksiğe bakmaz; çünkü ikisi de sel gibi geçer.

خواه صاف و خواه سیل تیره رو ** چون نمی‌‌پاید دمی از وی مگو 2290

Sel ister sâf olsun, ister bulanık... Mademki baki değildir, ondan bahsetme?

اندر این عالم هزاران جانور ** می‌‌زید خوش عیش بی‌‌زیر و زبر

Bu âlemde binlerce canlı, sıkıntısız, hoş bir halde yaşamakta, geçinip gitmektedir.

شکر می‌‌گوید خدا را فاخته ** بر درخت و برگ شب ناساخته‌‌

Üveyk kuşu, geceki rızkı henüz meydanda olmadığı halde ağaçta Tanrıya şükreder.

حمد می‌‌گوید خدا را عندلیب ** کاعتماد رزق بر تست ای مجیب‌‌

Bülbül “Ey duaya icabet eden Tanrı, rızık hususunda itimadımız sana” diye Tanrıya hamdeyler.

باز دست شاه را کرده نوید ** از همه مردار ببریده امید

Doğan, rızkını padişahın elinden umduğundan bütün pis şeylerden ümidini kesmiştir.

همچنین از پشه‌‌گیری تا به پیل ** شد عیال الله و حق نعم المعیل‌‌ 2295

Böylece sivrisinekten tut da file kadar bütün mahlûkat Tanrı ailesidir; Hak da ne güzel aile reisi.

این همه غمها که اندر سینه‌‌هاست ** از بخار و گرد بود و باد ماست‌‌

Gönlümüzdeki bütün bu gamlar, heva ve hevesimizin, varlığımızın tozundan, dumanından meydana gelir.

این غمان بیخ کن چون داس ماست ** این چنین شد و آن چنان وسواس ماست‌‌

Bu kökümüzü söken gamlar, ömrümüzün orağına benzer. Bu böyle oldu kuruntuları da vesveselerimizdir.