ترهات از دعوی و دعوت مگو ** رو سخن از کبر وز نخوت مگو

Yürü git. Gayri bu davadan bahsetme; kibir ve azamete dair saçma sapan şeyler söyleyip durma!

چند حرف طمطراق و کار و بار ** کار و حال خود ببین و شرم دار

Ne vakte kadar bu tumturaklı sözler, bu işler güçler? Kendi halini, kendi işini gör de utan!

کبر زشت و از گدایان زشت‌‌تر ** روز سرد و برف و آن گه جامه تر

Kibir çirkindir ama dilencilerden olursa daha çirkin. Soğuk gün ortalık kar... Bir de elbise ıslak olursa...

چند دعوی و دم و باد و بروت ** ای ترا خانه چو بیت العنکبوت‌‌

Ey örümcek ağı gibi evi olan! Ne vakte kadar dava, çalım; Ne vakte kadar kibir, azamet!

از قناعت کی تو جان افروختی ** از قناعتها تو نام آموختی‌‌ 2320

Sen kanaatten ne vakit canını nurlandırdın ki? Kanaatten ancak bir ad öğrendin.

گفت پیغمبر قناعت چیست گنج ** گنج را تو وا نمی‌‌دانی ز رنج‌‌

Peygamber “Kanaat nedir? Hazinedir” dedi. Sen hazineyi mihnet ve meşakkatten ayırt edemiyorsun.

این قناعت نیست جز گنج روان ** تو مزن لاف ای غم و رنج روان‌‌

Bu kanaat daimî bir hazineden başka bir hazineden başka bir şey değildir. Ey gönüle gam ve elem veren artık beyhude sözlere dalma!

تو مخوانم جفت، کمتر زن بغل ** جفت انصافم نیم جفت دغل‌‌

Yürü bana “Eşim” deme, az koltukla. Ben insafın eşiyim, hilenin değil.

چون قدم با میر و با بگ می‌‌زنی ** چون ملخ را در هوا رگ می‌‌زنی‌‌

Neden padişahtan, beyden dem urup durmaktasın? Yoksulluktan havada sivrisineği bile avlamaktasın.

با سگان زین استخوان در چالشی ** چون نی اشکم تهی در نالشی‌‌ 2325

Bir kemik parçası için köpeklerle dalaşmakta, içi boş ney gibi inleyip durmaktasın.