وقت عرضه کردن آن برده فروش ** بر کند از بنده جامه‌‌ی عیب پوش‌‌

Esirci, esiri satarken ayıp örten elbiseyi soyar.

ور بود عیبی برهنه کی کند ** بل به جامه خدعه‌‌ای با وی کند

Esirin bir kusuru olursa hiç onu soyar mı? Soyması şöyle dursun, bir hile ile ne yapıp yapar, onu elbiseyle gösterir.

گوید این شرمنده است از نیک و بد ** از برهنه کردن او از تو رمد

“Bu; iyiden, kötüden, olur olmaz şeyden utanır. Soyarsam utanıp senden ürker” der.

خواجه در عیب است غرقه تا به گوش ** خواجه را مال است و مالش عیب پوش‌‌

Zengin, kulağına kadar ayıp içine dalmıştır: fakat malı vardır ve mal ayıbını örter.

کز طمع عیبش نبیند طامعی ** گشت دلها را طمعها جامعی‌‌ 2350

Tamahkâr tamahı yüzünden zengin ayıbını görmez. Tamahkâr bütün gönülleri kaplar.

ور گدا گوید سخن چون زر کان ** ره نیابد کاله‌‌ی او در دکان‌‌

Yoksul, halis altın gibi sevilse yine kumaşı, dükkâna yol bulmaz, sözünü kimse dinlemez.

کار درویشی ورای فهم تست ** سوی درویشی بمنگر سست سست‌‌

Yoksulluk, senin anlayacağın şey değildir; yoksulluğa hor bakma;

ز آن که درویشان ورای ملک و مال ** روزیی دارند ژرف از ذو الجلال‌‌

Çünkü yoksulların, mülkten, maldan öte ululuk sahibi Tanrı’dan pek büyük bir rızıkları vardır.

حق تعالی عادل است و عادلان ** کی کنند استمگری بر بی‌‌دلان‌‌

Ulu Tanrı âdildir; âdiller, nasıl olur da çaresiz biçarelere zulmederler?

آن یکی را نعمت و کالا دهند ** وین دگر را بر سر آتش نهند 2355

Birisine nimet, mal, matrah verip öbürünü yansın diye ateşe atarlar mı?