کز طمع عیبش نبیند طامعی ** گشت دلها را طمعها جامعی‌‌

کز طمع عیبش نبیند طامعی ** گشت دلها را طمعها جامعی‌‌ 2350

Tamahkâr tamahı yüzünden zengin ayıbını görmez. Tamahkâr bütün gönülleri kaplar.

ور گدا گوید سخن چون زر کان ** ره نیابد کاله‌‌ی او در دکان‌‌

Yoksul, halis altın gibi sevilse yine kumaşı, dükkâna yol bulmaz, sözünü kimse dinlemez.

کار درویشی ورای فهم تست ** سوی درویشی بمنگر سست سست‌‌

Yoksulluk, senin anlayacağın şey değildir; yoksulluğa hor bakma;

ز آن که درویشان ورای ملک و مال ** روزیی دارند ژرف از ذو الجلال‌‌

Çünkü yoksulların, mülkten, maldan öte ululuk sahibi Tanrı’dan pek büyük bir rızıkları vardır.

حق تعالی عادل است و عادلان ** کی کنند استمگری بر بی‌‌دلان‌‌

Ulu Tanrı âdildir; âdiller, nasıl olur da çaresiz biçarelere zulmederler?

آن یکی را نعمت و کالا دهند ** وین دگر را بر سر آتش نهند 2355

Birisine nimet, mal, matrah verip öbürünü yansın diye ateşe atarlar mı?

آتشش سوزا که دارد این گمان ** بر خدای خالق هر دو جهان‌‌

Böyle bir iş, Tanrı’dan, iki cihanı yaratan umulur mu?

فقر فخری از گزاف است و مجاز ** نی هزاران عز پنهان است و ناز

“Elfakru Fahri” hadîsi, saçma ve asılsız bir söz mü; bu sözde binlerce yücelik, binlerce naz ve nimet gizli değil mi?

از غضب بر من لقبها راندی ** یارگیر و مار گیرم خواندی‌‌

Hiddetle bana lâkaplar taktın; ben sevgilimin dostuyum, onu elde ederim. Halbuki sen bir yalancı, afsuncusun dedi.

گر بگیرم بر کنم دندان مار ** تاش از سر کوفتن نبود ضرار

Yılan tutsam bile dişini söker, bu suretle onu başı ezilmekten kurtarırım.