گفت احمد مر و را که راستی ** راست گفتی گر چه کار افزاستی‌‌

Ahmet ona dedi ki: “ Haddini tecavüz ettinse de doğru söyledin.”

دید صدیقش بگفت ای آفتاب ** نی ز شرقی نی ز غربی خوش بتاب‌‌

Sıddîk görüp “Ey güneş! Ne doğudasın, ne batıdan. Lâtif bir surette parla, âlemi nurlandır” dedi.

گفت احمد راست گفتی ای عزیز ** ای رهیده تو ز دنیای نه چیز

Ahmet dedi ki: “Ey aziz, ey değersiz dünyadan kurtulan! Doğru söyledin.”

حاضران گفتند ای صدر الوری ** راست گو گفتی دو ضد گو را چرا

Orada bulunanlar “ Ey halkın ulusu, ikisi birbirine zıt söz söyledi, sen ikisine de doğru söyledin, dedin... “Neden?” diye sordular.

گفت من آیینه‌‌ام مصقول دست ** ترک و هندو در من آن بیند که هست‌‌ 2370

Peygamber “Ben Tanrı eliyle cilâlanmış bir aynayım. Türk, Hintli nasılsalar, bende o sûreti görürler” dedi.

ای زن ار طماع می‌‌بینی مرا ** زین تحری زنانه برتر آ

Kadın! Eğer beni tamahkâr görüyorsan bu kadınca arayıştan yüksel!

این طمع را ماند و رحمت بود ** کو طمع آن جا که آن نعمت بود

Kanaate dair söz söylemek, tamaha benzer ama hakikatte rahmettir. O nimetin bulunduğu yerde tamah ne gezer?

امتحان کن فقر را روزی دو تو ** تا به فقر اندر غنا بینی دو تو

Sen de bir iki günceğiz yoksulluğu sına da yoksulluktaki iki misli zenginliği gör.

صبر کن با فقر و بگذار این ملال ** ز آن که در فقر است عز ذو الجلال‌‌

Yoksulluğa sabret, bu gamı, gussayı bırak. Çünkü ululuk sahibi Tanrı’nın yüceliği yoksulluktur.

سرکه مفروش و هزاران جان ببین ** از قناعت غرق بحر انگبین‌‌ 2375

Sirke satmada kanaat yüzünden bal denizine gark olmuş binlerce can gör.