این طمع را ماند و رحمت بود ** کو طمع آن جا که آن نعمت بود

Kanaate dair söz söylemek, tamaha benzer ama hakikatte rahmettir. O nimetin bulunduğu yerde tamah ne gezer?

امتحان کن فقر را روزی دو تو ** تا به فقر اندر غنا بینی دو تو

Sen de bir iki günceğiz yoksulluğu sına da yoksulluktaki iki misli zenginliği gör.

صبر کن با فقر و بگذار این ملال ** ز آن که در فقر است عز ذو الجلال‌‌

Yoksulluğa sabret, bu gamı, gussayı bırak. Çünkü ululuk sahibi Tanrı’nın yüceliği yoksulluktur.

سرکه مفروش و هزاران جان ببین ** از قناعت غرق بحر انگبین‌‌ 2375

Sirke satmada kanaat yüzünden bal denizine gark olmuş binlerce can gör.

صد هزاران جان تلخی کش نگر ** همچو گل آغشته اندر گل شکر

Yoksulluk acılığı çeken yüz binlerce cana bak... Gül gibi gülbeşekere karışmış, o lezzetle lezzetlenmişler.

ای دریغا مر ترا گنجا بدی ** تا ز جانم شرح دل پیدا شدی‌‌

Ah yazık; sende kavrayacak kabiliyet olsaydı da, canımdan gönül şem’ası zuhur etseydi!

این سخن شیر است در پستان جان ** بی‌‌کشنده خوش نمی‌‌گردد روان‌‌

Bu söz can memesinde süttür. Emen olmadıkça güzelce akmıyor.

مستمع چون تشنه و جوینده شد ** واعظ ار مرده بود گوینده شد

Dinleyen susuz ve arayıcı olursa vâzeden ölü bile olsa söyler.

مستمع چون تازه آمد بی‌‌ملال ** صد زبان گردد به گفتن گنگ و لال‌‌ 2380

Dinleyen yeni gelmiş ve usanmamış olursa dilsiz bile sözde bülbül kesilir.

چون که نامحرم در آید از درم ** پرده در پنهان شوند اهل حرم‌‌

Kapımdan içeri namahrem girince harem halkı, perde arkasına girer, gizlenir.