گر جهان را پر در مکنون کنم ** روزی تو چون نباشد چون کنم‌‌

گر جهان را پر در مکنون کنم ** روزی تو چون نباشد چون کنم‌‌ 2390

Dünyayı en değerli incilerle doldursan nasibin yoksa ne yapayım?

ترک جنگ و ره زنی ای زن بگو ** ور نمی‌‌گویی به ترک من بگو

Ey kadın, kavgayı, darılmayı bırak; bırakmayacaksan beni bırak!

مر مرا چه جای جنگ نیک و بد ** کاین دلم از صلحها هم می‌‌رمد

Ben, iyiyle, kötüyle, kavga edemem; kavga ile işim yok. Savaşmak şöyle dursun; gönlüm barışlardan bile ürkmekte.

گر خمش کردی و گرنه آن کنم ** که همین دم ترک خان و مان کنم‌‌

Susacaksan ne âlâ; yoksa öyle bir iş yaparım ki şu anda hemen kalkar, evimi, barkımı bırakır, giderim.”

مراعات کردن زن شوهر را و استغفار کردن از گفته‌‌ی خویش‌‌

Kadının yola gelip söylediklerinden istiğfar eylemesi

زن چو دید او را که تند و توسن است ** گشت گریان گریه خود دام زن است‌‌

Kadın onu titiz ve hiddetli görünce ağlamaya başladı. Zaten ağlamak, kadının tuzağıdır.

گفت از تو کی چنین پنداشتم ** از تو من اومید دیگر داشتم‌‌ 2395

“Ben, senden bunu mu umardım? Senden başka ümidim vardı” dedi.

زن در آمد از طریق نیستی ** گفت من خاک شمایم نه ستی‌‌

Kadın yokluk yoluna girip dedi ki: “Ben senin karın değil, ayağının toprağıyım.

جسم و جان و هر چه هستم آن تست ** حکم و فرمان جملگی فرمان تست‌‌

Cismim, canım, nem varsa senindir; hüküm de senin, ferman da!

گر ز درویشی دلم از صبر جست ** بهر خویشم نیست آن بهر تو است‌‌

Yoksulluk yüzünden sabrım tükendiyse bu da kendim için değil, senin için.

تو مرا در دردها بودی دوا ** من نمی‌‌خواهم که باشی بی‌‌نوا

Sen, bana dertli zamanlarda deva oldun; muhtaç olmanı istemiyorum.