شاه بود و شاه بس آگاه بود ** خاص بود و خاصه‌‌ی الله بود

O padişahtı, hem de çok uyanık bir padişah. Has bir zattı, hem de Tanrı hası.

آن کسی را کش چنین شاهی کشد ** سوی بخت و بهترین جاهی کشد

Bir kişiyi böyle bir padişah öldürürse onu, iyi bir bahta eriştirir, en iyi bir makama çeker, yüceltir.

گر ندیدی سود او در قهر او ** کی شدی آن لطف مطلق قهر جو

Eğer onu kahretmede yine onun için bir fayda görmeseydi; o mutlak lütuf, nasıl olur da kahretmeyi isterdi?

بچه می‌‌لرزد از آن نیش حجام ** مادر مشفق در آن غم شاد کام‌‌

Çocuk hacamatçının neşterinden titrer durur, esirgeyen ana ise onun gamından sevinçlidir.

نیم جان بستاند و صد جان دهد ** آن چه در وهمت نیاید آن دهد 245

Yarı can alır, yüz can bağışlar. Senin vehmine gelmeyen o şey yok mu? Onu verir.

تو قیاس از خویش می‌‌گیری و لیک ** دور دور افتاده‌‌ای بنگر تو نیک‌‌

Sen kendince aklından bir kıyas yapmaktasın ama çok, pek çok uzaklara düşmüşsün; iyice bak!

حکایت بقال و طوطی و روغن ریختن طوطی در دکان‌‌

Bakkal ve dudunun hikâyesi, dudunun dükkândaki gülyağlarını dökmesi

بود بقالی و وی را طوطیی ** خوش نوایی سبز و گویا طوطیی‌‌

Bir bakkal vardı, onun bir de dudusu vardı. Yeşil, güzel sesli ve söyler duduydu.

بر دکان بودی نگهبان دکان ** نکته گفتی با همه سوداگران‌‌

Dükkânda dükkân bekçiliği yapar; bütün alışveriş edenlere hoş nükteler söyler, lâtifeler ederdi.

در خطاب آدمی ناطق بدی ** در نوای طوطیان حاذق بدی‌‌

İnsanlara hitap ederken insan gibi konuşurdu, dudu gibi ötmede de mahareti vardı.

جست از سوی دکان سویی گریخت ** شیشه‌‌های روغن گل را بریخت‌‌ 250

Dükkânın başköşesinden atıldı, bir tarafa kaçtı; gülyağı şişesini de döktü.