کفر گفتم نک به ایمان آمدم ** پیش حکمت از سر جان آمدم‌‌

کفر گفتم نک به ایمان آمدم ** پیش حکمت از سر جان آمدم‌‌ 2410

Küfür söylemiştim; işte imana geldim. Can ve gönülle hükmüne tâbi oldum.

خوی شاهانه‌‌ی ترا نشناختم ** پیش تو گستاخ خر در تاختم‌‌

Senin şahane huyunu takdir edemedim. Huzuruna küstahça eşek sürdüm.

چون ز عفو تو چراغی ساختم ** توبه کردم اعتراض انداختم‌‌

Fakat affından bir mum düzüp yakınca tövbe ettim; itirazı bıraktım.

می‌‌نهم پیش تو شمشیر و کفن ** می‌‌کشم پیش تو گردن را بزن‌‌

Kılıçla kefeni huzuruna koyuyorum; önüne boynumu uzatıyorum; vur!

از فراق تلخ می‌‌گویی سخن ** هر چه خواهی کن و لیکن این مکن‌‌

Acı ayrılıktan gem vuruyorsun. Ne istersen yap, fakat bunu yapma!

در تو از من عذر خواهی هست سر ** با تو بی‌‌من او شفیعی مستمر 2415

Gönlünde benim için gizlice bir özür dileyici vardır ki o, ben olmasam da bana şefaat edip durur.

عذر خواهم در درونت خلق تست ** ز اعتماد او دل من جرم جست‌‌

Gönlündeki o özür dileyicim senin huyundur. Ona güvendiğimden gönlüm, kendisine suç aradı.

رحم کن پنهان ز خود ای خشمگین ** ای که خلقت به ز صد من انگبین‌‌

Ey ahlâkı yüz batman baldan daha güzel, daha tatlı olan kızgın adam! Sen de bana gönlünden ve gizlice merhamet et.”

زین نسق می‌‌گفت با لطف و گشاد ** در میانه گریه‌‌ای بر وی فتاد

Bu suretle güzel, açık açık söylerken kadına bir ağlamadır geldi.

گریه چون از حد گذشت و های های ** زو که بی‌‌گریه بد او خود دل ربای‌‌

Ağlaması bile yüzünün güzelliğiyle gönülleri cezbeden o güzelin, hüngür hüngür ağlaması haddinden aşınca.