گریه چون از حد گذشت و های های ** زو که بی‌‌گریه بد او خود دل ربای‌‌

Ağlaması bile yüzünün güzelliğiyle gönülleri cezbeden o güzelin, hüngür hüngür ağlaması haddinden aşınca.

شد از آن باران یکی برقی پدید ** زد شراری در دل مرد وحید 2420

O gözyaşı yağmurundan bir yıldırım zuhur etti, o naziri bulunmayan erin gönlüne bir kıvılcım sıçradı.

آن که بنده‌‌ی روی خوبش بود مرد ** چون بود چون بندگی آغاز کرد

Adamın, güzel yüzüne kul olduğu dilber, kulluğa başlarsa hal ne olur, insan ne hale gelir?

آن که از کبرش دلت لرزان بود ** چون شوی چون پیش تو گریان شود

Azametinden yüreğini oynatan, kibirinden seni tir tir titreten sevgili, gözünün önünde ağlamaya başlarsa ne hale girersin?

آن که از نازش دل و جان خون بود ** چون که آید در نیاز او چون بود

Naz ve istiğnası ile can ve gönülleri kan haline getiren güzel, niyaza girişirse hal ne olur?

آن که در جور و جفایش دام ماست ** عذر ما چه بود چو او در عذر خاست‌‌

Cevrü cefası, bize tuzak olan dilber, özür dilemeye kalkışırsa biz ne mazeret bulabilir, ne söyleyebiliriz?

زين للناس حق آراسته ست ** ز آن چه حق آراست چون دانند جست‌‌ 2425

Züyyine linnâs, hükmünce Tanrı’nın insanlar için bezediği şeylerden halk, nasıl kurtulabilir?

چون پی یسکن الیهاش آفرید ** کی تواند آدم از حوا برید

Tanrı; kadını erkeklere munis olmak üzere yarattı. Âdem nasıl olurda Havva’dan ayrılabilir?

رستم زال ار بود وز حمزه بیش ** هست در فرمان اسیر زال خویش‌‌

Kişi yiğitlikte Zâloğlu Rüstem bile olsa Hamza’dan bile ileri geçse yine hükmetme hususunda karısının esiridir.

آن که عالم مست گفتش آمدی ** کلمینی یا حمیراء می‌‌زدی‌‌

Âdem sözlerinden âlemin sarhoş olduğu Muhammed bile “Kellimîni ya Humeyrâ” derdi.